φιλοπαίγμων

φιλο·παίγμων, ων, ον, gén. ονος [ῐ] qui aime à jouer, enjoué, folâtre, gai, Od. 23, 134 ; Hés. fr. 13, 3 Gaisford ; Ar. Ran. 333 ; Arstt. H.A. 9, 44, 2.