φιλοπέρσης

φιλοπευθής

φιλοπευστέω-ῶ
φιλο·πευθής, ής, ές [ῐ] qui aime à savoir ou à questionner, curieux, Sext. M. 1, 42 ; τὸ φ. Plut. M. 515e, la curiosité.
Étym. φ. πυνθάνομαι.