φιλόφρων
φιλοφυσικόςφιλό·φρων, ων, ον,
gén. ονος
[ῐ] qui a des sentiments
d’amitié ou de bienveillance,
bienveillant, bon, Pd. P. 1, 184 ; 8, 1 ; Eschl. Pers. 97 ; Xén. Mem. 3, 1, 6, etc. ;
τὸ φιλόφρον, Plut. M. 1102d, la bienveillance,
la bonté ||
E
Sup. φιλοφρονέστατος, Xén.
Mem. 3, 5,
3.
Étym.
φ. φρήν.