φιλοπόλεμος

φιλο·πόλεμος, ος, ον [ῐ] qui aime la guerre, belliqueux, Xén. An. 6, 6, 6 ; Plat. Tim. 24a ; en mauv. part, batailleur, Plut. Sert. c. Eum. 2, etc.