φιλοπραγματίας

φιλοπραγμονέω-ῶ

φιλοπραγμοσύνη
φιλοπραγμονέω-ῶ []
1 intr. se mêler volontiers de tout, être actif, DC. 77, 17 ; Chrys. Hom. 134, t. 5, p. 861, 11 ||
2 tr. s’occuper activement de, rechercher avec curiosité, acc. Nicostr. (Stob. Fl. 70, 12).
Étym. φιλοπράγμων.