φιλοπραγμοσύνη

φιλοπράγμων

φιλόπρακτος
φιλοπράγμων, ων, ον, gén. ονος [] actif, affairé, particul. en mauv. part, qui aime à se mêler des affaires d’autrui, Is. 49, 31 ; Lycurg. 148, 12 ; Plut. M. 515f.
Étym. φ. πρᾶγμα.