φιλόψογος

φίλοψος

φιλοψυχέω-ῶ
φίλ·οψος, ος, ον [ῐ] qui aime la bonne chère, gourmand, Plut. M. 665d, 667f, etc. ; D. Chr. 2, 349 ||
Sup. -ότατος, Plut. M. 668c.
Étym. φ. ὄψον.