φιλοσκήπων

φιλόσκιος

φιλοσκόπελος
φιλό·σκιος, ος, ον [φῐ] qui aime l’ombre ou les ombrages, Th. C.P. 3, 7, 1 ; Opp. H. 4, 422.
Étym. φ. σκιά.