φιλοσκύλαξ

φιλοσκώμμων

φιλοσκωπτέω-ῶ
φιλο·σκώμμων, ων, ον, gén. ονος [ῐ] qui aime à railler, moqueur, Hdt. 2, 174 ; Plut. Syll. 2, Cato ma. 7, etc.
Étym. φ. σκώπτω.