φιλοθεάμων

φιλόθεος

φιλόθερμος
φιλό·θεος, ος, ον [ῐ] qui aime Dieu, pieux, Arstt. Rhet. 2, 17, 6 ; Luc. Cal. 14, etc.(φ. θεός ; cf. θεόφιλος).