φιλοθέωρος
φιλοθήϐαιοςφιλο·θέωρος, ος, ον
[ῐ]
1 qui aime les spectacles,
Alex. (Poll.
6, 168) ; Arstt. Nic. 1, 8, 10 ; Cic.
Fam. 7, 16 ;
Plut. M.
1095c
||
2 qui aime à contempler, à
méditer sur, gén. Arr. Epict. 1, 29, 58 ; DH.
1, 6, 4.
Étym.
φ. θεωρέω.