φιλοθρηνής

φιλόθρηνος

φιλόθρησκος
φιλό·θρηνος, ος, ον [ῐ]
1 qui aime à se lamenter, Nonn. D. 9, 294 ||
2 tout à fait lamentable, Nonn. Jo. 11, 44.
Étym. φ. θρῆνος.