φιλόθρησκος

φιλόθυρσος

φιλοθύτης
φιλό·θυρσος, ος, ον [ῐ] qui aime le thyrse, Poèt. anon. p. 169 Bgk ; Orph. H. 53, 11.
Étym. φ. θύρσος.