φιλότης

1 propr. amitié, tendresse, affection, Il. 9, 630 ; Od. 15, 197 ; Eschl. Pr. 123 ; Soph. Ph. 1107 ; Plat. Leg. 757a ; p. opp. à διαφορά, And. 3, 30, 27 ; joint à ὅρκια, Il. 3, 73 ; à ἀρθμός, Eschl. Pr. 191 ; à αἰδώς, Il. 24, 111 ; à κοινωνία, Plat. Ep. 323b ; φιλότητι (faire, donner qqe ch.) par amitié, etc. Il. 3, 453 ; Od. 10, 43, etc. ; ἐν φιλότητι διέτμαγεν ἀρθμήσαντες, Il. 7, 302, ils rompirent les relations d’amitié ; cf. Od. 3, 363 ; φιλότητος παρά τινος τυχεῖν, Od. 15, 158, obtenir un bon accueil de qqn ; φιλότητα ἑλέσθαι, Il. 16, 282, se réconcilier ; φιλότητα βάλλειν μετ’ ἀμφοτέροισι, Il. 4, 16, fonder une amitié entre les deux peuples ; φιλότητα τιθέναι, Il. 4, 83 ; Od. 24, 476, former amitié ; φιλότητα τέμνειν, Il. 3, 94, 323, conclure un traité d’amitié ; en parl. d’hôtes, φιλότητα παρέχειν, Il. 3, 354 ; Od. 15, 55, témoigner de la bienveillance ; avec un gén. : φιλότητί τινος, Od. 14, 505 ; Soph. Aj. 1410 ; πρός τινα, And. 19, 3, par amitié pour qqn ||

2 amour, Il. 14, 198 ; Plut. Sol. 20, 756e, 757e ; d’où relations intimes, joint à εὔνη, Il. 15, 32 ; Od. 5, 126, etc. ; à ὕπνος, Il. 13, 636 ; 14, 353, etc. ; φ. κρυπταδίη, Il. 6, 161, relations secrètes ; φιλότητι ὁμωθῆναι, Il. 14, 209 ; μιγάζεσθαι, Il. 6, 165 ; Od. 8, 271, etc. s’unir par des relations intimes ; ἐν φιλότητι μίσγεσθαι, Il. 2, 232, s’unir dans des relations intimes ; cf. Il. 14, 237 ; 24, 130 ; Od. 8, 313, etc. ; avec le gén. de la pers. avec laquelle on s’unit, Od. 8, 267 ; Hés. Sc. 41, Th. 374, 405, 625, 822 ||