φιλύδρηλος

φίλυδρος

φιλύκη
φίλ·υδρος, ος, ον [ῐ] qui aime l’eau, Arstt. H.A. 8, 24, 11 ; Th. H.P. 7, 5, 1.
Étym. φ. ὕδωρ.