φιληδονία

φιλήδονος

φιληδόνως
φιλ·ήδονος, ος, ον [ῐ]
1 qui aime ou recherche le plaisir, voluptueux, Pol. 40, 6, 11 ; τὸ φ. Plut. M. 1094a, c. φιληδονία ||
2 qui procure du plaisir, Anth. 10, 118.
Étym. φίλος, ἡδονή.