φιληκοέω-οῶ

φιληκοΐα

φιλήκοος
φιληκοΐα, ας (ἡ) [φῐ] plaisir d’écouter, attention à, gén. Isocr. 5d ; abs. Plut. M. 48a, etc.
Étym. φιλήκοος.