φιληλιαστής

φίλημα

Φιλημάτιον
φίλημα, ατος (τὸ) [ῐ] baiser, Eschl. fr. 135 ; Soph. fr. 482 ; Eur. Andr. 416, etc. ; Xén. Mem. 1, 3, 8, etc. ||
E Dor. φίλαμα [λᾱ] Mosch. 3, 69.
Étym. φιλέω.