φιλήτης

φιλητικός

φιλητικῶς
φιλητικός, ή, όν [φῐ]
I (φιλέω, aimer) porté à aimer, gén. Arstt. Nic. 3, 10, 2, etc. ; abs. aimant, caressant, Arstt. Eud. 7, 4, 5 ; H.A. 1, 1, 33 ||
II (φιλέω, baiser) qui aime à embrasser, Arstt. Probl. 30, 1, 8.
Étym. φιλέω.