Φιλητορίδης

φιλητός

Φίλητος
φιλητός, ή, όν [ῐ] vb. de φιλέω, Arstt. Nic. 9, 7, 6, etc. ; τὸ φ. Arstt. Nic. 8, 2, 2, objet d’amour.