φίλητρον

φιλήτωρ

φιλήφαιστος
φιλήτωρ, ορος (ὁ, qqf. ἡ) [ῐ] amant, amante, Eschl. Ag. 1446 ; Str. 484 ||
E ἡ φ. Nonn. Jo. 18, 55.
Étym. φιλέω.