φιλωρείτης

φίλως

Φιλωτάδης
φίλως [ῐ] adv. en ami, amicalement, volontiers, Il. 4, 347 ; Hés. Sc. 45 ; Eschl. Ag. 238, etc. ; Soph. O.C. 758, etc. ; Xén. Hell. 4, 8, 5 ; Plat. Epin. 988, etc.
Étym. φίλος.