φλιά
Φλίαςφλιά, ᾶς
(ἡ)
[ῑ]
1 jambage ou montant d’une porte, au
plur. Od. 17,
221 ; Jos. A.J. 5, 8, 10 ;
Spt. Deut.
6, 9, etc. ;
au sg. Thcr.
Idyl. 23, 18,
etc. ; φλιαὶ τῶν
νεῶν, Pol. 12,
12, 2 = σταθμοί ||
2 p.
ext. seuil, vestibule, NT. ||
3 au
plur. montants d’une échelle, Hpc.
Art. 813, 834
||
E Ion. φλιή, Hpc. ll. cc. ; A. Rh. 3, 278.