φλόα

φλόγεος

φλογερός
φλόγεος, έα, εον, enflammé, ardent, resplendissant, Il. 5, 745 ; 8, 389 ; Eur. Hec. 1104, Tr. 1257 ; Ar. Ran. 340, etc.
Étym. φλόξ.