φοινίκινος

φοινίκιον

φοινίκιος
φοινίκιον, ου (τὸ) [νῑ] petite datte, A. Tr. 1, p. 24.
Étym. φοῖνιξ.
φοινίκιον, ου (τὸ) [νῑ] instrument de musique inventé par les Phéniciens, Arstt. Probl. 19, 13.
Étym. Φοῖνιξ.