φορικός

φόριμος

φορίνη
φόριμος, ος, ον [ῐ]
1 fertile, fécond, Anth. 9, 414 ||
2 subst. ἡ φορίμη, Diosc. Parab. 1, 52, sorte de στυπτηρία, ou alun commun ||
E Fém. -η, Diosc. l.c.
Étym. φορά.