φορμικτήρ

φορμικτής

φορμικτός
φορμικτής, οῦ (ὁ) joueur de lyre, en parl. d’Apollon, Ar. Ran. 231 ; d’Orphée, Pd. P. 4, 314, etc. ||
E Dor. φορμικτάς [ᾱ] Pd. l.c.
Étym. φόρμιγξ.