φορητός
φορικόςφορητός, ή, όν :
I au
pr. :
1 porté, Pd. fr. 58, 6 ;
Plut. M.
163c ||
2 qu’on peut porter,
Str. 146
||
3 qui sert à porter,
Epict. Ench.
32 ||
4 qui se meut,
Phil. 1, 219 ;
joint à μετάϐολος, Plut.
M. 428b, etc. ; joint à ἄστατος, Phil. 2, 238 ||
II fig. supportable, tolérable, Eschl. Pr. 979 ; Eur. Hipp. 443 ; Luc. Salt. 27, etc. ||
E Fém. -ος, Eur. l.c.
Étym.
φορέω.