φορητέος

φορητός

φορικός
φορητός, ή, όν :
I au pr. :
1 porté, Pd. fr. 58, 6 ; Plut. M. 163c ||
2 qu’on peut porter, Str. 146 ||
3 qui sert à porter, Epict. Ench. 32 ||
4 qui se meut, Phil. 1, 219 ; joint à μετάϐολος, Plut. M. 428b, etc. ; joint à ἄστατος, Phil. 2, 238 ||
II fig. supportable, tolérable, Eschl. Pr. 979 ; Eur. Hipp. 443 ; Luc. Salt. 27, etc. ||
E Fém. -ος, Eur. l.c.
Étym. φορέω.