φράττω

φράτωρ

φρεάντλης
φράτωρ, ορος () [] membre d’une même phratrie, Ar. Av. 1667, Ran. 419, Eq. 255 ; Dém. 1054, 14 ; 1305, 22 ; Lys. 183, 10 ; Arstt. Pol. 2, 3, 7, etc. ; fig. en parl. d’oiseaux, El. N.A. 8, 24.
Étym. cf. φράτηρ.