φρικάζω

φρικαλέος

φρικασμός
φρικαλέος, α, ον [ῑᾰ]
1 qui se hérisse de froid, Hpc. V. med. 14 ; p. ext. dont la surface est hérissée, raboteuse, Anth. 7, 382 ; Triphiod. 195 ||
2 qui fait frissonner, effrayant, terrible, Anth. 7, 69 ; 9, 300 ; Nonn. D. 9, 42.
Étym. φρίκη.