φρουρός
φρύαγμαφρουρός, οῦ
(ὁ) gardien,
garde, Eur. Ion
22, etc. ;
au pl. gardes, garnison, Thc. 3, 6 ; 4, 25 ; 8, 108 ;
Xén. Hell.
2, 3, 7, etc. ; joint à φύλακες, Plat. Rsp. 560b ; mais différent de
φύλακες, Arstt.
Pol. 2, 5, 20,
etc.
Étym.
p. *προhορός, avec déplacement de
l’aspiration ; v. ὁράω.