φθαρτικῶς

φθαρτός

φθάς
φθαρτός, ή, όν, corruptible, Arstt. An. post. 1, 8, 2 ; 1, 24, 5 ; Metaph. 1, 9, 8 ; Plut. M. 106d, 717e ; Sext. M. 9, 141.
Étym. vb. de φθείρω.