φθειριάω-ῶ

φθειρίζω

φθειριστικός
φθειρίζω (f. -ιῶ) purger de vermine, Spt. Jer. 50, 12 ||
Moy. s’épouiller, Arstt. fr. 66 ; Th. Sign. 16, 17 ; Ath. 586a.
Étym. φθείρ.