φθίσθαι

φθισιάω-ῶ

φθισίϐροτος
φθισιάω-ῶ [ῐσ] être atteint de phtisie, Hpc. Aph. 1253 ; Arstt. Probl. 28, 1, 1 ; Plut. M. 43.
Étym. φθίσις.