φυλετεύω

φυλέτης

φυλετικός
φυλέτης, ου (ὁ) [ῡ] membre d’une tribu, Ar. Ach. 568 ; Ant. 142, 46 ; And. 19, 31 ; Plat. Leg. 955d.
Étym. φυλή.