φύραμα

φύρασις

φυρατέον
φύρασις, εως (ἡ) [ῡᾱ] action de délayer, de pétrir, Spt. Hos. 10, 4 ||
E Ion. φύρησις, Arét. Cur. m. acut. 2, 3.
Étym. φυράω.