Φυτία

φυτικός

φύτιος
φυτικός, ή, όν [ῠ]
1 qui concerne les plantes, Th. (Ath. 55e, 74a, 77c) ||
2 analogue à une plante : τὸ φυτικόν, Arstt. Nic. 1, 13, 18, principe de vie pour les végétaux ; φ. ζῷον, Arstt. P.A. 4, 5, 47, c. ζῳόφυτον.
Étym. φυτόν.