φυτεύω

φυτηκομέω-ῶ

φυτηκομία
φυτηκομέω-ῶ [ῠ] soigner ou cultiver des plantes, Opp. C. 1, 122 ; 4, 254 ; Lib. 4, 606, 608.
Étym. φυτηκόμος.