φῷ

φώγνυμι

φώγω
φώγνυμι (d’où part. ao. φώξας, Orib. 41 ; ao. pass. φωχθείς, Diosc. Parab. 2, 113 ; Arét. 76, 3 ; Orib. 40 ; part. pf. pass. πεφωγμένος, Eust. 962, 49) c. le suiv. Diosc. 1, 80.