φωρίδιος

φώριος

φώρτατος
φώριος, ος, ον :
1 qui provient d’un vol, Thém. 314a ; τὰ φώρια, Luc. Herm. 38, Philops. 20, Tox. 28, produit d’un vol ||
2 furtif, Thcr. Idyl. 27, 67 ; Anth. 5, 219, 221.
Étym. φώρ.