πικρότης

πικρότης, ητος (ἡ) amertume, goût amer, Hpc. Acut. 387, etc. ; Plat. Theæt. 159e, etc. ; Arstt. Meteor. 2, 2 ; au plur. Plat. Tim. 82e ; fig. parole amère ou dure, Eur. El. 1014 ; dureté, cruauté, Hdt. 1, 130 ; au plur. Isocr. Antid. § 321.