πίπλω

πίπος

πιππίζω
πίπος ou πῖπος, ου (ἡ) c. πιπώ, Arstt. H.A. 9, 1, 17.
πίπος ou πίππος, ου (ὁ) petit oiseau qui piaille encore, oisillon, Ath. 368f.
Étym. cf. lat. pĭpĭō.