πλάκτωρ

πλακώδης

πλάν
πλακώδης, ης, ες [ᾰ]
1 en forme de plaque, aplati, plat, flasque, Th. H.P. 9, 4, 8 ; Ath. 323d ||
2 couvert de croûtes, Diosc. d’où rugueux, rude, âpre, Arstt. H.A. 2, 17, 10, etc. ||
Cp. πλακωδέστερος, Arstt. H.A. 4, 2, 4, etc.
Étym. πλάξ, -ωδης.