πλάνη
πλάνημαπλάνη, ης
(ἡ)
[ᾰ] errement, d’où :
I course errante,
Eschl. Pr.
622, etc. ; Hdt. 1, 30, etc. ;
au plur. Eschl.
Pr. 576,
etc. ; Ar. Vesp. 873 ||
II fig.
1 digression, Plat. Parm. 136e, etc. ||
2 erreur, égarement de
l’esprit, Plat. Phæd. 81e ||
3 illusion des sens,
Plat. Rsp.
602c ||
4 déviation, irrégularité,
Arstt. Nic.
1, 3, 2 ; au
plur. Arstt. An. 1, 1, 4.
Étym.
Étymol. incert.