πλάνης

1 errant, Plut. Brut. 33 ; avec un subst. fém. Luc. Musc. enc. 9 ; subst. ὁ πλ. vagabond, Soph. O.R. 1029 ; Eur. I.T. 417 ; Isocr. 385d, etc. ; πλάνητες ἀστέρες, Xén. Mem. 4, 7, 5 ; ou simpl. οἱ πλάνητες, Arstt. An. post. 1, 13, 1 (et non, en ce sens, πλανῆται, v. Cobet, N. L. p. 776) astres errants, planètes (p. opp. à οἱ ἐνδεδεμένοι ou ἀπλανεῖς, les étoiles fixes) ||

2 intermittent, en parl. de fièvres, Hpc. Epid. 1, 944 ; Aph. 1248.