πλανώδης
πλάξπλανώδης, ης, ες
[ᾰ]
1 vagabond, intermittent,
irrégulier, Hpc. 216b ||
2 qui se déplace
facilement, en parl. d’une articulation,
Hpc. Fract.
778 ; d’une
ligature, Hpc. Off. 743 ||
3 fig. égaré, Arét.
Caus. m. acut. 2,
11 ||
Cp. πλανωδέστερος, Arét.
l. c. ; sup.
πλανωδέστατος, Gal. 18, 779.
Étym.
πλάνος, -ωδης.