πλάθω
πλαίσιονπλάθω (seul.
prés.) [ᾰ] s’approcher, Eur. Alc. 119 ; avec un rég.
τινί, Soph.
Ph. 728 ;
ou τινά,
Eur. Rhes.
14, de qqn ||
Moy. πλάθομαι, Plut. Arat. 14 ; ao. ἐπλάθην, Eur. Rhes. 920 ; d’où opt. πλαθείην, Eschl. Pr. 896 ; part. πλαθείς, Eur. Andr. 25, Tr. 203, m. sign.
Étym.
cf. πελάθω,
πελάζω.