πλατύψυχος

πλατυώνυχος

Πλάτων
πλατυ·ώνυχος, ος, ον [ᾰῠχ] aux larges ongles ou aux larges serres, Plat. Def. 415a ; El. N.A. 11, 37.
Étym. πλ. ὄνυξ.