πλοώδης

πλύμα

πλύνεσκον
πλύμα, att. πλύσμα, ατος (τὸ) [ῠ]
1 eau où l’on a lavé, eau sale, Plat. com. 2-2, 644 Mein. ; Arstt. H.A. 4, 8, 22 ||
2 eau où l’on a fait infuser qqe ch., infusion, Hpc. 4079, 1229h.
Étym. πλύνω.