πληγῆναι

πλῆγμα

πληγμός
πλῆγμα, ατος (τὸ)
1 coup, Soph. Tr. 522 ||
2 blessure, Soph. Ant. 1283 ; Eur. I.T. 1366, etc. ; en parl. d’une piqûre de guêpe, Arstt. H.A. 9, 41, 1.
Étym. πλήσσω.